Over hoge golven en havenleed.

Bud 25 06 2008

Statt hebben we achter ons.
Van Maløy voeren we in één ruk door naar Alesund, 62 mijl, meer dan 100 km.
Eigenlijk viel het wel mee, de golven waren hoog, we denken zo'n 2 meter, en de wind was tegen. Jan van Genten begeleidden majestueus vliegend onze tocht. Veel ruimte om te kruisen was er niet en het venijn zat in het laatste stuk bij Statt, waar we een stuk over open zee moesten voordat we de fjord weer in konden duiken.
Nika duikt een golf in en het zeewater spat aan beide kanten van het voorschip uiteen , maar ook in je gezicht als je niet goed uitkijkt en niet op tijd wegduikt achter de sprayhood.
Het zijn enorme klappen en ik probeer me voor te stellen, hoe dat is als de golven nog hoger zijn.
We zijn gespannen maar niet bang, het schip doet het zó goed , dat het, ondanks dat we enorm hobbelen , toch heel veilig voelt. Gelukkig zijn we niet zeeziek. Eigenlijk is het best leuk om te merken dat het schip de golven zo goed neemt. Jeroen zei al, jullie hebben nog niet door hoeveel het schip kan hebben.
Eenmaal voorbij Statt konden we de fok erbij trekken waardoor we een extra steuntje kregen in de golven. Daarna was het het weer 'zeilen op en zeilen eraf', wegens de sterk wisselende windrichting en windsterkte. Een moedige Duitser probeerde in de fjord tegen de wind in te kruisen, ik weet niet of hij inmiddels aangekomen is.
Eigenlijk zouden we niet zover doorvaren, maar Alesund kwam steeds dichterbij en de verlokking van een veilige binnenhaven, met slechter weer in het verschiet was te groot. 11 uur aan één stuk doorgevaren, kwamen we rond 9 uur 's avonds in Alesund aan. De Duitser die een paar dagen eerder voor ons uit was gevaren, diegene met wie we ook het uitstapje in het Sognefjord hadden gemaakt, lag daar ook , ditmaal met zojuist gearriveerde vriendin.
De regen-goden waren in hun nopjes, het regende de hele dag.
Een Noor presteerde het om in de vroege ochtend langszij te willen komen, toen we ons net nog eens lekker in bed omgedraaid hadden, gesterkt om te blijven liggen door het geluid van de aanhoudende regen en de wind. Hij was alleen en klopte met de pikhaak op ons dek.
In dit soort situaties ben ik traag van opstaan.
Nienke repte zich in haar nachtpon naar buiten, en werd kletsnat tijdens het aanpakken van de lijntjes. Wij noemen dit 'havenleed'. Gelukkig kon ik haar achteraf troosten, iets waar ik meestal minder traag mee ben.
Alesund is een prachtige stad. Nienke moest, als ze naar de gebouwen keek, denken aan Stockholm.
In 1904 is 70 % van de huizen bij een gigantisch brand in de as gelegd. Talloze mensen raakten van het ene op het andere moment dakloos.
Met veel locale en provinciale hulp is de stad in 3 jaar( !) herbouwd met vele prachtige in Jugendstil opgetrokken huizen.
Toch zijn we er niet lang gebleven, we moesten de kans pakken om bij het aanstaande gunstiger weer verder te gaan.
De volgende dag zouden de buren waar we tegen aan lagen om 11.30 uur vertrekken.
's Ochtends waren we al gewekt door de buitenop-liggende buurman die om 5 uur vertrok, zonder dat aan ons te melden. Gestommel op dek, lijnen die losgemaakt worden en motorgebrom, behoren eveneens tot het havenleed.
Terwijl ik brood haalde bij de bakker, bestond het de buurman om rond 9.30 uur plotseling te willen vertrekken, terwijl zijn vrouw net de jas aan had om nog even een stadswandeling te maken. Manlief en vrouwlief hadden blijkbaar een onenigheidje, waarvan hun gasten konden meegenieten.
Nienke klaarde onder druk in haar eentje de klus en was zeer ontstemd.
Er moest ook nog diesel getankt worden.
Een Noor met een grote motorboot, nam de tijd, zodat we bijna een uur voor de pomp lagen, steeds verontwaardigder, dat het zo lang moest duren.
Toen hij eindelijk weg was , vroeg Nienke de pompman of hij de meter op nul wilde zetten. waarop ze te horen kreeg 'te moeten wachten'.
Inmiddels was bij Nienke het kookpunt nabij, en begon er al rook uit haar oren te komen.
Nog geen minuut later zien we de man van de rondvaartboot, die achter ons lag, de slang van de pomp afnemen en er mee naar zijn boot lopen.
Nienke was perplex, en ik ontplofte plaatsvervangend voor haar.
De man verontschuldigde zich en Nienke, nog na-rokend, liet een halve liter diesel uit de slang over het teakdek lopen. Iets waar wij niet bepaald blij van werden. Dat alles in de stromende regen, wat uiteindelijk een gelukje bij een ongelukje bleek. De dieselolie bleef op het natte dek liggen en was redelijk makkelijk weer te verwijderen.
Nog mopperend kozen we uiteindelijk het ruime sop.
Ondanks de buien, waar veel wind onderuit kwam, hadden we toch een prachtige zeildag.
Het laatste stuk naar Bud, ging weer over een gedeelte open zee. Met dubbelgereefd grootzeil, en een bulletalie aan de giek, dansten we over soms 3 meter hoge golven met de wind van achteren , richting de haven. Een klein zenuwachtig zwemmend papgaaiduikertje liet zijn kontje zien en dook onder water.
Een prachtige zeildag na een bewogen ochtend, gaf ons een heerlijke uitslaap-nacht, en de volgende ochtend de zon.
Lunch in de kuip, de was gedaan, de boot schoon.
Morgen gaan we weer verder.