De eendjes van Stavoren

In Stavoren is het goed toeven. Een mooie gemeente-haven, van alle gemakken voorzien én niet te vergeten 'Doede Bleeker'. De laatst genoemde is alom beroemd om zijn vis zijn verschij-ning en zijn zangstem. Hij is dit voorjaar weer een beetje dikker geworden. De omega-3-vetzuren hebben hem geen voordeel opgeleverd en zijn haren en morsige uiterlijk doen je aarzelen op de drempel van zijn visboetiek. Toch moet je je niet laten misleiden, zijn vis is van uitstekende kwaliteit en ik heb horen zeggen dat de bemanningen van de bruine zeilvaart zijn winkeltje veelvuldig bezoeken en volksstammen oosterburen aan de haring krijgen. De haven ligt vol met bruine schepen. De schippers schuiven kundig hun lange schuiten ,desnoods achterwaarts, langszij een vakbroeder die er al eerder aan de kade lag. Met hun roer dwars en tijdig de motor in de vooruit of de achteruit weten ze de kont van het schip precies daar te krijgen waar ze hem hebben willen. Opvarend in de spring( een lijn van de boeg naar de kant) en met gas vooruit, het roerblad van de kade afgekeerd duwt de schipper de achterkant van het schip naar de kade.
En daar staan waarempel vader en moeder Duck op de kaai. Verwachtingsvol loeren ze over de kaderand in ons schip. Even zijn we bang dat ze, wat al te familiair, ons in de kuip komen begroeten, maar ze blijven keurig op de kaderand staan. Moeder Duck, wellicht bevrucht maar nog niet op haar eieren, is het meest gretig en staat ons smachtend aan te kijken. Haar blik is zo intens dat we besluiten haar pre-eier-toestand te ondersteunen met het spenderen van een (verse) boterham. Het mannentje, vader Duck, blijft bescheiden op de achtergrond om zijn zwangere vrouwtje de ruimte te geven. Een kokmeeuw bekijkt het tafereel vanaf een lantaarnpaal, later op een metertje afstand, in de hoop een stukje brood mee te kunnen pikken. Dat is niet gelukt, mede omdat we eendjes leuker vinden dan meeuwen, die we genoeg hebben gezien op de reis naar Noorwegen.
Wat is het heerlijk om weer te zeilen. Er was niet veel wind en dat noopte tot het hijsen van de genaker. Na de minicursus van vriend Frank en de wijze woorden van onze schipper-zoon Jeroen
was dat net zo makkelijk als het aantrekken van je onderbroek bij een windje Beaufort 2. Glorieus en zeer vergenoegd hebben we de stuurautomaat het verdere werk laten doen, zelf genietend van de voorjaarszon en een kopje thee.
Voor onze geplande reis naar Zweden zijn we nu wel de verkeerde kant op gevaren. Het Nederlandse voorjaarszonnetje houdt ons nog even in de greep.

Een lekkende pomp en onderhoud van de lieren

We zijn weer even met NIKA op de werf, al was het niet nodig voor de falende toiletpomp. Met zweet en een pijnlijke nek, door de scheve houding waarin ik moest liggen om de schroeven er goed in te kunnen draaien, heb ik de pomp gerepareerd.
In het najaar had ik de toiletpomp gedemonteerd om schoon te maken. Een wat viezig, maar noodzakelijk klusje. Verteerde voedselresten, zoals een mens die nu eenmaal produceert en kalk hebben een voorkeur om zich vast te zetten op de pompmembraan en de binnenzijde van het pomphuis. Bij het weer monteren van de pomp zag ik, liggend op mijn rug, met mijn hoofd in een kromme hoek, 'bijna' wat ik deed. Het resultaat was dat de pomp bij gebruik nog bleek te lekken. De te hulp gesnelde monteur draaide de schroeven met meer kracht dan ik wist op te brengen, vaster. Door hem was ik mede gerustgesteld dat alles in orde was.
Het voorjaar is aangebroken en nu we weer aan boord leven, merkte Nienke een vreemd geurtje op in de achterkajuit. De pomp lekte opnieuw, en niet zo zuinig ook. Er is niets zo ergelijk als een niet goed functionerende WC. Ik had goed de pest in; de pomp opnieuw gedemonteerd en geprobeerd een diagnose te stellen. Met mijn hoofd in een nog onmogelijker bocht en mijn nek rijp voor de manueel therapeut, zag ik het probleem: een schroef zat naast het daarvoor bedoelde gat en de rubberen membraan hing er gedeeltelijk naast. Dit alles buiten het zicht van de oppervlakkige beschouwer. Na alles nogmaals losgeschroefd en wederom gemonteerd te hebben, met de schroeven nu wél in de goede gaten, bleek het probleem opgelost.
Ik verbaas me erover dat een onhandig geboren en getogen mens als ik zo langzamerhand in staat is om sommige technische problemen zonder hulp aan te kunnen. Wat is een schip prachtige lesstof. Als ik bedenk dat we op de Universiteit leerden om een weigerend apparaat eerst een doffe dreun te verkopen alvorens de technische dienst te laten komen, heb ik, sinds ik booteigenaar ben, mijn klusjesman-diploma een stuk dichterbij gebracht. Het duurt allemaal wat langer en ik moet nog leren om mezelf te belonen voor alles wat me na de nodige inspanning uiteindelijk lukt. Met genoegen mag ik kijken naar Jacob die een kromme lat passend maakt in de kuip van een schip. Scheepstimmerwerk vergt veel passen en meten of zoals Jacob zegt 'timmeren is veel meten en vooral veel heen een weer lopen'.
Voor het eerst heb ik twee lieren ( de eerste met hulp) uit elkaar gehaald, schoongemaakt en weer gemonteerd. Het lijkt allemaal moeilijker dan het in de praktijk is.
We wachten op de monteur van Sailtron die de haperende radar op de buitenplotter nieuw leven in zal blazen. De buiten-plotter was vorige jaar nieuw, maar gaf op de terugweg vanuit Noorwegen geen radarbeeld. Gelukkig deed de radar op de binnen-plotter gewoon zijn werk.
Zoals ik bezig ben op de werf zie ik nauwelijks hoe mooi de natuur haar prille kleuren etaleert.
Nienke maakte tussen het vullen en leeghalen van wasmachine en wasdroger op een wandeling langs de Makkummerwaard prachtige foto's. 's Avonds, uitkijkend over het water van onder de sprayhood, zie ik de lichten van de werf aan de overkant weerspiegelen in de rimpelingen van het wateroppervlak. Het lijkt wel of de sterrenhemel er een concurrent bij heeft. De baggeraar aan de overkant heeft net als wij zijn huis in zijn schip. De ramen van de roef zijn verlicht, een glimp van gezelligheid op een langgerekt werkschip met een hijskraan en deels openstaande roestige dekplaten.
Er is weinig wind, de rust en de stilte, onderstrepen mijn tevreden gevoel over de dag.