er valt nog veel te regelen, telkens komen we weer op andere ideeën, terwijl we de bewaarde jaargangen van de "zeilen" doorwerken. wat interessant is scheuren we uit en doen het in een verzamelmap.
hoe zat het ook al weer met die navigatielichten van andere schepen? je hebt het ooit wel geleerd, maar ik merk dat de kennis ook weer snel wegzakt.
toegankelijkheid van informatie is dan steeds het toverwoord.
we worden af en toe best nerveus als we ons realiseren wat er allemaal nog moet gebeuren. overal lijstjes en een boekje met wat we nog moeten aanschaffen. waar gaan we nog achteraan op de beurs in Leeuwarden?
maar er zijn ook dagen waarop we wat relativerender zijn en denken zo iets als 'we zien wel'.
het proces van loslaten van alles wat we tot nu toe als vast beschouwden is ingrijpender dan we dachten, maar het schept wel een nieuwe beweging, een nieuwe kijk op onze werkelijkheid.
het lezen van alle ervaringen van anderen die ons voor gingen is een enorme steun, al worden we ook wel eens bang van de rampverhalen die je leest.
een artikel van een familie die zomaar zonder ervaring gewoon vertrok met een standaard Bavaria, die het goed ging en onderweg leerden van wat ze tegenkwamen (een soort on the job training) geeft je ook weer een andere kijk op ons eigen vertrek.
het idee niet alles te kunnen controleren is een uitstekende oefening om om te gaan met dat wat er is. voorbereiding is goed, maar overcontrole slaat dood.
ik heb bewondering voor mensen die vanuit hun innerlijk evenwicht omgaan met dat wat er op hun afkomt en er het beste van maken, terwijl ze tegelijkertijd hun optimisme bewaren.
de dag van vertrek komt naderbij en we krijgen er steeds meer zin in.
