Rørvik , Drieteenmeeuwen en Leka.

02-07-2008

Vanochtend vertrokken we uit Rørvik en namen voorlopig afscheid van de 2 duitsers, Manfred en Beate, die hier een paar dagen moeten wachten op een opstapper.
Rørvik heeft een merkwaardige tegenstrijdigheid. Het is erg dorps maar er staat wel een hypermodern museum. We waren er snel uitgekeken. De vorm van het gebouw dekte de inhoud niet; ambitieus van opzet met veel technologische grapjes , maar wat er werkelijk inhoudelijk te zien was viel tegen. We weten inmiddels wel dat er in Noorwegen Vikingen hebben gewoond , die met hun bootjes ver de zee op gingen en dat Noorwegen veel in vis doet, weten we ook. We zijn het meest onder de indruk van het landschap van dit prachtige land. Voor de cultuur moet je ,denk ik, meer in het zuiden van het land of in de universiteitssteden zijn.
Rørvik had iets spookachtigs, de sfeer deed ons denken aan de film “the Birds” van Hitchcock.
Overal om ons heen zaten meeuwen ( Drieteen-meeuwen) op de daken , en hadden daar hun nesten gebouwd. Het gekrijs was doordringend en dreigend. Zeker wanneer je dichterbij kwam. Sommige gebouwen waren volledig overdekt met nesten en leken door de meeuwen in bezit genomen te zijn.
De meeste gebouwen, waar de nesten op zaten, waren gewone huizen. We duiken als ze overvliegen onwillekeurig met ons hoofd weg. Het lijkt mij niet zo prettig om het voortdurende gekrijs op je dak te moeten verdragen. De Noren lijken er zelf geen last van te hebben. Nou zijn de Noren naarmate we noordelijker komen uit zichzelf niet bepaald spraakzaam, misschien hebben ze zich voor dit soort geluiden ook afgesloten.
Kraaien en andere vogels zie je nauwelijks en de vissen maken geen geluid, althans niet boven water.
We liggen op Leka, dat ons in de haven qua geuren en geluiden van de vogels aan een waddeneiland doet denken. Nienke zag een Tureluur, en een 'museum', een oud vervallen pandje , met spulletjes , die 'malle Pietje” , de boezemvriend van Swiebertje, met liefde had willen verhandelen.
Bij eb zien we delen van de kust droogvallen, die lijken op een droogvallend wad. Tot nu toe zagen we bij lage waterstanden alleen maar rotsen.
Het verschil in waterstand tussen eb en vloed is naarmate we noordelijker zijn gekomen, steeds groter geworden en bedraagt hier zo'n 2 meter.
Onderweg zien we solitaire papagaaiduikertjes, Puffins zoals de Engelsen zeggen, een naam die ik veel leuker vind klinken.Echt dichtbij hebben we ze nog niet goed gezien, meestal duiken ze snel onder.
De Puffin behoort tot de familie van de Alken. Ze zijn als volksvermaak op Helgoland uitgemoord. De vogels die naar hun nesten vlogen om hun jongen te voeren werden vanuit bootjes op zee beschoten.
Opmerkelijk is dat een jonge of alleenstaande Puffin, als pleegouder de zorg over het nest overneemt, wanneer de ouders iets overkomt, iets wat ook bij een aantal andere vogelsoorten schijnt voor te komen.
Op de Faroereilanden, worden de vogels bejaagd om ze op te eten. In plaats van kip krijg je dan een gebakken Puffin op je bordje.
Zowat de hele Alkenfamilie is langdurig met uitsterven bedreigd geweest, omdat mensen de eieren raapten, en de vogels vingen ter consumptie. De Alk verweert zich nauwelijks als je ze benaderd en laat zich zomaar pakken.
Pinguins hebben veel van de gewoontes die Alken ook hebben. Alken kunnen vliegen, al is het nog maar net met hun korte vleugels. Met hun vleugels kunnen ze ook onder water goed uit de voeten, waarbij ze die laatsten gebruiken als roer. De Pinguin is zijn vliegvermogen kwijtgeraakt. Ik vraag me af of Pinguins ook tot deze familie behoren.
Mijn ornithologische kennis schiet te kort, wie weet het?
De Puffin heeft ons met zijn onbeholpen gedrag en zijn grappige uiterlijk vertederd. het zijn net kleine eendjes met een gedrongen lijfje, grote zwempoten en een heel karakteristieke felgekleurde gestreepte snavel, die alleen in de broed-periode zo mooi is ( Ik hoop er nog eens een van dichterbij op de prent te krijgen).
De meeste vogelboekjes geven een uitgebreide beschrijving als het je interesseert.
De aardbeien zijn verrukkelijk.
Het water is turquoise van kleur en de lucht heeft een frisse knisperende droogte, nu het niet regent.
Over een paar dagen hopen we de poolcirkel te passeren.