Het wordt tijd voor een nieuw bericht. Er is veel gaande, en de tijd om te schrijven nam ik niet. De overgang van een zwervend bestaan naar een vaste plek gaat niet zonder slag of stoot. Terug van onze retraite in de Provence, lijkt alles in een stroomversnelling te komen. Eenmaal weer aan boord beleven we de eerste warme dagen gevolgd door koude nattigheid. We liggen in Sneek en vanuit de kuip zien we de Waterpoort en ons nieuwe huis. De kandidaat-notaris loodste ons vanmorgen door de ambtelijke taal van het leveringscontract en de hypotheekacte onder het bedenkelijk genot van een kopje oploskoffie van mindere kwaliteit. Regelmatig moest ik haar onderbreken omdat ik er niets van snapte en even regelmatig legde ze me alles geduldig uit wat het betekent. Wat een beroep, notaris, ik zou er niet gelukkig van worden. Het stuk grond dat we bij het huis kochten blijkt groter te zijn dan we dachten, moet ik toch nog de schoffel ter hand nemen. Gelukkig heeft Nienke groene handen zodat ik mijn handen in de zakken kan houden, nou ja, in de aanslag kan houden, want een stekje planten of een takje knippen durf ik nog wel aan. Zullen we dan toch nog in het najaar, op een bankje, in ons tuintje, onder het genot van een glaasje de zon achter de carport zien zakken? We zijn helemaal gelukkig met het appartement, dat door de gigantisch ruimte in de woonkamer het gevoel van een wijds landschap geeft met uitzicht op het water. Misschien is een wolkje en een molentje geschilderd op het raam al genoeg om de illusie extra vorm te geven. De overkant, met een paar verwaarloosde panden, krijgt volgens de vorige bewoner, een opknapbeurt. Het wordt door de stichting' Oud Sneek' aangepakt en in oude glorie hersteld.
Het voelt vreemd om weer een eigen plek te hebben, een plek die we ons nog eigen moeten maken, waar we de oude vertrouwde spulletjes in een nieuw kader moeten zetten, binnen een andere sfeer.
Nee, zonder slag of stoot gaat het niet, het enthousiasme wordt onderbroken door momenten van neerslachtigheid als ik denk aan de beslissingen die genomen moeten worden en de keuzes die gemaakt moeten worden. Het ingewonnen advies van een bevriende raadgever, ontaarde in verzet mijnerzijds over de haalbaarheid en in boze gevoelens overruled te worden. De goede man heeft het door. Bij het bespreken van de plannen 2 dagen nadien, heeft hij duidelijk mijn bedenkingen verwerkt in het concept. Ik voel me een stuk opgelucht en ben nu enthousiast over de plannen voor de inrichting. Langzaamaan komt er structuur in de plannen en zie ik hoe het kan gaan worden. De toch subtiele veranderingen zullen het appartement een nieuw elan geven met betere zichtlijnen en looplijnen. Het idee om de zithoek, traditioneel gepland in de woonkamer, nu boven op de vide te plaatsen geeft veel meer ruimte in de al ruimtelijke kamer. De keuken iets meer afgeschermd van de woonkamer door een werkblok, krijgt door de dubbele doorloop erlangs een verbindende functie met de eetkamertafel, die dwars in de ruimte van de woonkamer komt te staan.
Bij de ramen aan de voorkant wordt de vensterbank een stuk breder, zodat je er kunt zitten en kunt uitkijken naar de waterpoort en het water. De twee kleinzonen hadden het al snel ontdekt als een geliefkoosd plekje.
Ach, wat zit ik hier nu te vertellen, kom gewoon maar kijken over een paar maanden. ik kook graag een potje en een glas wijn is snel ingeschonken. Jullie (zoveel mensen volgen mijn blog nu ook weer niet) zijn welkom.
* met dank aan Jeroen voor de titel
