De haven-meester van Kristianopel houdt van muziek. Over de kade klinkt klassieke muziek, Zweedse smartlappen en een demonstratie-cd met diverse motoren-geluiden. We herkennen een éénpitter Kromhout motor, een slecht afgestelde meercylinder-dieselmotor en een grasmaaimachine. Dat hij de motoren-cd steeds herhaalt lijkt ons te maken hebben met zijn hobby of zijn vroegere werk. Een merkwaardig 'muziekkeuze', al lijkt hij er zelf van te genieten.
Het is nu stil. Een ieder bereidt zich voor op het mid-zomerfeest dat hier in Zweden groots gevierd wordt. In de kuip van het schip naast ons worden wafeltjes en aardbeien genuttigd, weggespoeld met een glas bubbels. De rijkelijk gepavoiseerde schepen in de haven versterken de toch al fleurige aanblik van Kristianopel. Het plaatsje is een lust voor het oog, met al haar mooie oude houten huizen en tuinen vol met weelderig groen en bloemen.We liggen prachtig beschut voor de westenwind met de kop van het schip naar de kade, achter vastgemaakt aan een boei. Nooit eerder lagen we zo in een haven. We zullen er aan moeten wennen, want het is dé manier om je schip vast te leggen in Zweden. Wij als buitenlanders zullen ons moeten aanpassen. Het moet gezegd worden, ze zijn er heel handig in; aan komen varen, opzij van de boei, een haak aan de ring op de boei bevestigen en dan langzaam naar voren varen om vervolgens op de kade een lus om een bolder of een toevallige passant te gooien. Als de passant ophoudt met schreeuwen, vraag je hem vriendelijk of hij de lijn aan een ring op de kade wil bevestigen. Indien de passant niet bedaart ,bied je hem een glas oude jenever aan, een gebaar dat geen Zweed kan weerstaan. De oogjes van de havenmeester van Utklippan(onze vorige bestemming) begonnen te glimmen toen we hem een oude jenever aanboden. Nauwelijks het glas in zijn hand en aan zijn lippen of het kostelijk vocht was in zijn keelgat verdwenen. Vergenoegd liet hij een boer en rekende ons 30 kronen minder havengeld, constaterend dat ons schip echt de 12 meter niet haalde.
Ja, we waren op Utklippan en Hanø. Laat ik maar met Hanø beginnen. Een parel in de Hanøbukt. Het eiland wordt 6 maal per dag bezocht door een kleine veerboot. Plantjes en potgrond voor het komende “midsommerfest” staan, nadat de veerboot weer is vertrokken, naast de levensmiddelen op de kade. Hanø was ooit in bezit van de Engelsen die het gebruikten als handelspost en overlaadstation van goederen uit Rusland. Er is zelfs een begraafplaats van Engelse soldaten op de noordpunt van het eiland. De wandeling naar de vuurtoren is de moeite waard en we waren beide verrukt van het landschap.
Van zowel het zeilen van Ystad naar Hanø als van de tocht van Hanø naar Utklippan hebben we enorm genoten. Het eerste stuk tot de kaap vanaf Ystad naar het oosten was hobbelig met flinke golven. De wind schuin van achteren gaf Nika vleugels en ze danste met sierlijke slingers over het golvenlandschap. Nadat we de kaap gerond hadden vlogen we met een half-windse koers naar Hanø. Na een schitterende dag op Hanø voeren we, aanvankelijk op de motor, later met grootzeil en genaker naar Utklippan, een rots midden in zee. Vroeger een vluchthaven voor de vissers, nu met name een springplank voor de zeilers die naar het noorden of zuiden willen. Omringd door nestelende meeuwen en sterntjes liggen we prima beschut voor de toenemende harde wind. De grijze meeuwenjongen zijn al zo groot dat de meeuwen maar zwakjes protesteren als we langs hun nesten lopen. Met een roeibootje maakten we een overtochtje vanuit de haven, op het noordelijk rots-eilandje, naar het zuidelijk rots-eilandje . Er staat een jeugdherberg en het huis van de havenmeester en de vuurtoren die dateert uit het midden van de 19e eeuw.
Vol verwachting zagen we de komst tegemoet van een Hutting 45 die vanaf Bornholm Utklippan zou aandoen. F.H. stuurde zijn schip handig tussen de bakens door waar hij afmeerde naast de Nika.
Het tochtje van Utklippan naar Kristianopel (23 mijl) was ruig. Pal voor de wind (beaufort 5-6) weglopend met eerst de stagfok en later alleen de kluiver , maakten we op de hoge golven flinke schuivers, waarbij we zelfs een breker in de kuip kregen. De doffe dreun (ik dacht dat we tegen een boomstam aan voeren) gevolgd door een bak zeewater op een plek waar we meenden droog te blijven deed ons wel even schrikken. Zulke hoge golven hadden we nog niet eerder mee gemaakt. Naarmate we de Kalmarsund en Kristianopel naderden werd het allemaal wat rustiger. Prettig als je op een haven moet aansturen.
Het is midzomerfeest. We blijven een dagje liggen. Er gaat gedanst worden rond een met bloemen en groen versierde levensboom. De kinderen tooien zich met margrieten en korenbloemen.
Misschien moet ik de havenmeester van Kristianopel ook maar een oude jenever schenken.
bij de foto's:
midzomerfeest
Kristianopel
margrieten, margrieten en een klein meisje
de havenmeester van Utklippan
alken op een rots van Utklippan
golvenvreugd, ofwel zoals onze oudste zoon over het filmpje zei een "deftig tochtje"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten