Ålesund , het 'breekpunt'.

Op de heenweg hadden we er veel regen, hier in Ålesund.
Nu is het prachtig weer.
Gisteren besloten we niet met Nika het Hjørund-fjord in te gaan , maar ons te verwennen met een 'Majestic Tour' per snelboot en bus door dit prachtige gebied.
De bergen zijn hier rond het Geiranger-fjord nog grilliger en mooier dan de bergen op de Lofoten.
Nienke zag tijdens de busreis 2 grote rendieren langs de weg.
Ik lag op de achterbank van de bus, maar dat verhaal komt zo.
De boot bracht ons naar Øje, waar een hotel staat uit vervlogen tijden, hotel Union. Volledig van hout , versierd met houtsnijwerk, geschilderd in wit en donkerrode tinten.
Je waant je in het begin van de vorige eeuw.
Het hotel is door verschillende beroemdheden en hoogheden bezocht.
Op de deuren van de slaapkamers vinden we de namen van Wilhelmina, koningin van Nederland, Karen Blixen,de schrijfster van 'Out of Africa', koning Haakon II, de Duitse Kaizer Wilhelm( die de wederopbouw van Ålesund na de brand in 1904 voor een groot deel bekostigde. Misschien dacht Hitler daarom wel , daar kan ik wel weer wat van terug nemen, toen hij Noorwegen bezette), Roald Amundsen, de poolreiziger, sir Conan Doyle, de schrijver van de Sherlock-Holms boeken en nog vele anderen.
Op de piano in de lounge vonden we foto's van koningin Wilhelmina met keeshond en nog jonge Juliana. We zien foto's van mannen met grote snorren die gewichtig met hun houten ski's voor de camera poseren.
Overal hangen schilderijen van landschappen, fraai gekleden dames in lange gewaden en portretten van allang gestorven koningen en koninginnen.
We waren onder de indruk van de sfeer in het hotel, waar het bedienend personeel in lange witte schorten en bijpassende kleding rondliep, uiterst vriendelijk en behulpzaam.
Een opgezette eland-kop hangt boven het trapgat en kijkt je melancholiek aan, met een blik van 'hier hang ik en dat moet dan maar'.
Dit is een plek waar, op een mooie rustige herfstdag de thee met cake wordt geserveerd in de door lindebomen beschaduwde tuin.
Rieten stoelen, een prieeltje geschilderd in dezelfde kleuren als het hotel, completeren de romantische sfeer.
Ook wij kregen (hoorde bij de tour) appelcake met ijs en vanillesaus bij de thee en de koffie.
Na dit verrukkelijk oponthoud, ging het verder, de fjord in, over een smal weggetje, tussen steil op-rijzende bergen.
We passeerden een 'verdronken dorp', de resten waren nog te zien in het ondiepe meertje dat na een puinlawine verderop was ontstaan.
Even later stopte de bus opnieuw, en wij tweeën en de gids ( wij waren de enige passagiers van de tour, het seizoen is bijna afgelopen), stapten uit om foto's te maken van een aantal melkhuisjes, piepkleine huisjes, die bewoond werden door de melkmeisjes in de zomer.
Daar brak ik mijn enkel, toen ik me na het maken van de foto's omdraaide om weer naar de bus te lopen. Uitgegleden op een glad stuk weide.
Ik voelde twee krakken.
Eerst dacht ik dat het alleen een verstuiking was, maar liggend op de achterbank van de bus, rees het vermoeden dat het toch wel wat erger was. De bus reed ons in 2 1/2 uur naar het ziekenhuis in Ålesund. Geweldig , zoals we geholpen werden.
De Røntgen-foto liet zien dat de enkel aan de buitenkant gebroken was.
In verband met de zwelling, kreeg ik een voorlopig gips dat er een week omheen blijft. Daarna krijg ik een definitief gips, dat 6 weken moet blijven zitten.
Ik vind dit niet leuk en het doet pijn. Waar ik het meeste de pest over in heb, is dat ik met Nienke onze mooie tocht niet kan afmaken. Ik mag de enkel niet belasten en varen is er voorlopig niet meer bij.
Volgende week ga ik met het vliegtuig naar Nederland.
We hopen dat Nienke met twee vrienden, ervaren zeilers, de terugtocht kan maken.
Alle hulptroepen zijn ingeschakeld en ik heb er vertrouwen in dat mijn pootje wel weer zal genezen.
Ik ben erg blij met de reacties van de mensen die we om hulp hebben gevraagd.
In principe ga ik door met het blog, vooral omdat ik het leuk vind.
Blijkbaar zit een ongeluk niet alleen in een klein hoekje maar ook wel eens op een glad weitje.
Letterlijk een breekpunt in de reis.
Tot zover.

Bij de foto's
het Hjørundfjord,”de appelcake” bij Hotel Union in Øye, het Hotel, “het gladde weitje” .