16-mei
Uiteindelijk zijn we niet met ons schip naar Stavanger gegaan. Op onze vouw-fietsjes, 14 km heen en 14 km terug, heuvel op en heuvel af, hebben we onze zitvlakken geteisterd en de beenspieren mishandeld. Omdat we de broekspijpen in de sokken hadden gedaan, om te voorkomen dat ze tussen ketting en tandwiel zouden geraken, hadden we veel bekijks en werden we door menige Noor of kind aan de hand van moeder, met verwondering aangekeken.
Het fietsen in Noorwegen is voor een Hollander op zijn minst vreemd te noemen.
Men rijdt er met de fiets op de voetpaden en trottoirs.
Dat betekent een voortdurend slalommen tussen voetgangers, moeders met kinderwagens, hobbelend over boomwortels, staande in de pedalen om de al geteisterde zitvlakken te ontzien.
De trottoirs hebben we dan ook snel omgedoopt tot “foetspaden”, een term die beter past bij het doel waarvoor ze gebruikt worden.
Nog iets opmerkelijks betreft de auto's. Ze lijken allergisch voor alles wat loopt of fietst.
Je hoeft maar één schijnbeweging naar de weg te maken, als was je van plan om over te steken, of de aanstormende auto staat boven op de rem. Een waarlijk koddige observatie, die bij ons de neiging opriep om, ook als we dat niet van plan waren, toch even met het voorwiel die schijnbeweging te maken en dan te zien hoe de bestuurder(-ster) verwachtingsvol de auto tot stilstand brengt en ons beide aankijkt met een blik van “ En wat zijn we van plan?'.
Wij putten ons dan met velerlei gebaren uit, dat we niet van plan zijn om over te steken en vervolgen rustig onze weg. Voor een tijdje erg leuk als tijdverdrijf.
Ik vermoed dat er in Noorwegen hoge straffen staan op het aanrijden van overstekend wild, al staan ze bekend als grote jagers.
Stavanger is een redelijk grote stad met een prachtige vijver in het centrum, waar ook de kathedraal ligt die stamt uit de 11de- 12de eeuw. Een streng sober gebouwde kerk met een deels romaans en een deels vroeg gothisch stuk.
De preekstoel is 17 de eeuws , rijk gebeeldhouwd uit hout met diverse naïef aandoende figuren die in felle kleuren zijn geschilderd.
Wat we erg aardig vonden was het oude stadsdeel, aan de westzijde van de oude haven. De vrijwel volledig intacte houten, wit geschilderde en goed onderhouden huizen, geven een goed beeld van het oude Noorwegen in de steden. Veel houten huizen in de steden zijn ooit door brand verwoest.
Alleen Lillesand in het zuiden van Noorwegen is gevrijwaard gebleven van brand en nog vrijwel helemaal intact.
Met onze fietsjes steil naar boven rijden over de kasseien bleek een onmogelijkheid, dat konden onze beenspieren niet bolwerken ondanks de laagste versnelling.
Inmiddels zijn we met ons schip weer een stuk verder gekomen. Prachtig gezeild, bij een krachtige wind uit het noordwesten, twee lange slagen door een wijd stuk water boven Stavanger.
Bij het binnen varen van de haven van Skudeneshavn liepen we bijna vast op een paar kleine rots-eilandjes , vlak bij de kust, waar we dachten langs te moeten. Allebei kregen we een ongerust gevoel dat we niet goed zaten. Direct omgekeerd en na een paar vissers in een klein bootje geraadpleegd te hebben , bleek dat we meer naar het westen naar binnen moesten.
Eigenlijk stond het ook wel duidelijk in de kaart, maar verhoudingen inschatten tussen al deze eilandjes is lastig.
Als we beide ongerust worden en als zich dat uit in onenigheid tussen elkaar, blijkt dat een prima maatgever te zijn voor dat we moeten oppassen of dat we een foute route aan het nemen zijn.
Zo helpt geprikkeldheid ons langs de rotsen .
Morgen ( 17 mei ) is de Noorse nationale feestdag. Dan wordt het hier een vlaggen-festijn, met kanonschoten om 7 uur en een optocht naar het monument in het park. Alleen de bakker is open, verder is alles dicht.
Gisteren heeft het voor het eerst geregend sinds die mooie zonnige periode in Nederland en in Noorwegen . Vandaag is het zonnetje weer doorgebroken .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten