Noors ankeren en Tananger

11 mei

“Noors ankeren”

Het moest er een keer van komen: “We gaan Noors ankeren” !
Na wederom een schitterende windloze dag en wederom motor-varen vinden we een baai bij Sogndals-Stranda.
We hebben de genaker op gehad. Een hele prestatie om wijs te worden uit al die touwtjes die steeds net verkeerd zitten en om de slurf die rond het zeil zit omhoog te schuiven. Woorden als tack en clew die op de zeilhoeken staan blijken na raadplegen van ons scheepstermen-boek iets te betekenen als hals en schoothoek. Dat zijn ten minste wel woorden die we begrijpen.
Nou goed, we hebben hem omhoog gehad en hij stond er ook aardig bij, maar geen wind is ook voor een genaker een dodelijke optie. Voor de show hebben we de motor maar even bij gezet en dan lijkt het weer heel wat. De vaart van het schip deed de genaker opbollen als een ballonnetje in de wind. Leuk voor de mensen die ons voorbij zagen varen.
Na een half uurtje show hebben we de enorme lap maar weer gestreken en zijn een ervaring rijker, we weten nu tenminste hoe die omhoog gaat.
En dan is er het “Noors ankeren”.
Een prachtige plek is het . Een brede baai mooi beschut voor de westen wind. Even goed oppassen dat we niet op een rots varen , en dan kijken: “waar gaan we liggen”.
Ik zie een aantal ringen op de steile rotsen ,vlak voor ons.
We zien er tegen op maar het is niet anders , dit wordt Noors ankeren.
In Zweden heet het Zweeds ankeren en het komt erop neer dat je met de neus van het schip aan de rots vastmaakt , nadat je achter een hek-anker hebt uitgegooid.
Dan moet je wel het hek-anker klaar hebben liggen en dat hadden we niet.
Dat klaarmaken deden we: het hekanker aan de anker-lijn (die op een rol zit ) vast maken, en een eind van de kant met de wind in de rug het anker overboord donderen. Dat ging dus fout.
Het anker pakte niet. Het was me al gezegd , er moet ook een ketting aan als “voorloop”.
Nadat we de ketting ook gemonteerd hadden, lukte het wel.
Het hek-anker pakte.
Dan langzaam naar voren varen om een lijn aan de ring op de wal vast te maken.
En dat is een probleem.
Als je te hard naar voren gaat heb je een deuk in de boot. Het moet met beleid, veel heen en weer geschreeuw(ik ben wat doof) en correcties op de plaatsbepaling.
Nu hadden we een “handig ding” gekocht op de Hiswa om een lijn door een ring te halen.
De ring op de rots was echter te dik en het hele apparaat bleef aan de ring hangen , zonder het beoogde resultaat. Het geheel, stok met handig ding, zat muurvast. Na enig trekwerk had ik alleen nog een handvat in de hand.
Wat zo mooi leek aan de wal , getest op de spijl van een stoel, bleek in de praktijk volledig te mislukken.
Me vasthoudend aan het dunne touwtje, dat nog aan het handige ding vastzat, en achteruit roepend dat Nienke moest proberen het schip op zijn plaats te houden, probeerde ik net niet overboord vallend, met de pikhaak mijn fout te herstellen. Dat lukte , met een ferme ruk kwam het geheel los en waren we even ver als vóór de manoeuvre . Nienke hield zich in om niet in lachen uit te barsten.
Eén ding was prettig, we zaten achter nog vast.
Toen heb ik een landvast met een lus om een ijzeren paaltje kunnen frutselen( dat was het eerste idee van Nienke). De lijn een stukje gevierd en daar lagen we dan , Noors geankerd en Noors vast.
Een Duvel ( biertje) als beloning was precies wat we nodig hadden.

Nu liggen we in het laatste zonlicht op de kuipbanken uit te kijken over een prachtige plek, uitzicht op zee, tevreden over onze verrichtingen op deze enerverende, windstille, dag.
O, ja, niet te vergeten , we zagen meerdere dolfijnen, een donker soort, die ons op afstand passeerden. Eerst dachten we dat het haaien waren , maar dat leek in deze buurt niet echt waarschijnlijk.
De bij westenwind gevaarlijke klippen bij Lindesness en Lista hebben we motorend bij windstilte overwonnen en achter ons gelaten. Nog één gevaarlijk stuk naar Stavanger ligt nog voor ons.
Bij volledige windstilte lukt ons dat vast ook nog wel.

12 mei
Lekker geslapen . 's morgen lagen we nog steeds goed Noors vast.
Het anker kwam met een flinke kluit Noors territorium los en werd schoongespoeld en afgeveegd op zijn plek aan de zeerailing vastgemaakt.
Vandaag was niet een dag als gisteren, het was niet windstil, maar de wind kwam wel uit de richting waar we naar toe wilden.
Dat betekent hobbelen, een kermisattractie is er niets bij.
's Nachts was er blijkbaar een lagedruk-gebiedje ergens ten westen van ons , en dat leverde nogal wat “swell” op. Rechtstreeks vertaald zou het “zwelling” kunnen betekenen. Voor schippers betekent het “deining of golven” van (meestal)ver weg, waar het hard heeft gewaaid.
Wel , daar gingen we tegen in. Na 10 uur motorsailen, en na een gevaarlijk stuk kust ( je hebt er geen haventjes waar je bij slecht weer naar toe kunt) kwamen we aan in Tananger, niet Tanger in de buurt van Marocco, maar Tananger, dat wat noordelijker ligt.
Morgen gaan we naar Stavanger en dat is een mooi beginpunt voor de Noordse Fjorden. We zijn dat binnen de scheren, de eilanden, beschermd tegen de golven vanuit het westen.

We zijn erg blij met de reacties die we op het blog terug vonden, bedankt !!

In de haven van Tananger heb ik weer een internet-verbinding kunnen vinden, zodat we deze blog ook weer kunnen publiceren.
Rob en Nienke