De Fjorden in

23 mei 2008

We zijn er stil van en kijken elkaar steeds weer in verwondering aan. Die heldere luchten, de frisse geur van de zee gemengd met bloeiende bomen-geuren en dan de stilte om ons heen.
De weergoden zijn nog steeds mét ons. Aan boord in het zonnetje is het te warm om de kleren aan te houden; de Noren zijn nogal preuts, dus dat gaat met de nodige omzichtigheid, onder het motto, als wij hun niet zien , dan is het niet erg.
Inmiddels varen we in het Hardangerfjord, een fjord dat eigenlijk uit meerdere fjorden bestaat.
We zijn zo'n 50 zeemijl landinwaarts gevaren, en liggen nu in Sundal aan het Maurangerfjord.
Het is een merkwaardige gevoel van hoog in de bergen te zijn terwijl we terug van de wandeling weer op zeeniveau in ons schip stappen.
Af en toe springt er een vis boven het water, en zien we een zeearend overvliegen.
Huizen worden hier per helikopter gebouwd. De heli's vliegen als zoemende bijen heen en weer met grote houten dakdelen aan een kabel terwijl ze op 20 meter hoogte over het water scheren.
Ik kreeg al de kriebels dat ze onze mast ermee zouden raken. Maar volgens Nienke valt dat wel mee.
Het is een ongelofelijke ervaring om met ons eigen schip door deze prentbriefkaart te mogen varen.

Het valt ons op dat er in de fjorden veel vis(zalm) kwekerijen zijn, een soort ronde bakken die in het water drijven, waar netten over heen gespannen zijn( om te voorkomen dat de vissen er uit springen). De Noren hebben nu ook door dat je met dat kweken van de vis zorgvuldig moet zijn qua voeding en leefomstandigheden. Voordat de voeding werd aangepast ( meer natuurlijke voeding) kwamen er veel ziektes voor en het genetisch manipuleren van de zalm , bracht niet alleen misvormingen bij de zalm teweeg, maar vormt nu ook nog een bedreiging voor de wilde zalm.
Vandaag liggen we weer aan de stroom. Meestal lukt het ons om zonder stroom uit te komen. Zeker als we veel op de motor moeten varen is dat geen probleem. Voor de accu's is wel goed dat ze af en toe echt vol komen, door een nachtje stroom van het net te eten en niet van de dynamo van de motor.
De man van de Landhandel voor “daglige” waren en tevens havenmeester, een bleke ongezond uitziende man , die ook een onbegrepen violist had kunnen zijn, was me terwille om het stopcontact van de winkel-berging te mogen “lenen”( 30 Nkr). Met wat bochten-werk en een verloopstuk lukte het net om de verbinding boot-berging tot stand te brengen.
Met het eventueel weggeven van zijn password voor een internetverbinding was hij minder scheutig, dus doen we het maar weer met ons vodafone-stickje waar een limiet van 50 MB dataverkeer per maand op zit. Ook deze zeekrabbel komt weer tot u allen door dit usbstickje.
Morgen wandelen we een stuk naar de gletsjer, die volgens de juffrouw van de tourist-information enorm is geslonken en lang niet meer zo ver reikt als 50 jaar geleden.
Ik groet jullie, mede namens Nienke,
Rob