De Overtocht

6 mei 2008

De overtocht

Op zaterdag 3 mei vertrekken we uit Harlingen. Het belooft mooi weer te worden. Voordien was er toch nog een vertraging te verteren. De plotter bleek de kaart van Noorwegen slechts deels weer te geven , de kustlijn leek meer op een afgebrokkelde muur omringd met water. Nader onderzoek en een halve nacht piekeren gaf de waarschijnlijke oplossing, de plotter was niet ingesteld op het juiste type kaart. Wat te doen op 30 april, Koninginnedag en de daarop volgende Hemelvaartsdag liggend in de haven van Harlingen?
De leverancier en de werf waren allebei niet te bereiken, en de vrijdag was voor veel bedrijven ook een vrije dag. En dan wil je weg.
Wat schetst onze verbazing, zittend in de kuip en kijkend naar de binnenkomende bootjes aan het eind van de middag, zie ik op een polyester jacht de verkoper van Sailtron, de man die me de apparatuur verkocht heeft ,binnen varen. Ik roep 'Chris ,je komt als geroepen'.
Met zijn hulp en wat heen en weer gebel en ge-email wordt er een programma overgestuurd. Daarmee heeft goede Chris het probleem opgelost.
Vrijdagavond arriveert Nienke 's zus die de overtocht zal meemaken.
Eindelijk, we kunnen vertrekken.
Er is weinig tot geen wind als we langs de Pollendam naar het zeegat tussen Vlieland en Terschelling varen. Motoren dus.
Dan wordt het toch nog even spannend omdat het bij het stukje afsteken in de Stortemelk ondieper bleek dan we hadden gedacht. Angstvallig de dieptemeter in de gaten houdend, scharrelen we met gelukkig nog steeds weinig wind over de Westergronden naar dieper water.
Het gaat goed en we sturen aan op de TE 1, een boei aan de rand van de grote scheepvaartroute langs de eilanden, waar de grote jongens varen.
Opnieuw ontstaat de discussie wat er nu bedoeld wordt met recht oversteken. De stroom zet je al naar gelang de richting van de vloed of de eb naar links of naar rechts als je oversteekt( of het moet net de kentering zijn). Niet recht oversteken kan resulteren in een zeer hoge boete.
We doen het maar zo goed mogelijk als we kunnen.
Eenmaal bevrijd van de twee “snelwegen” en later nog één, begint het te waaien en met een snelheid van 7-7 ½ knoop( ± 12 km per uur) snellen we onder vol tuig de avond en de nacht in.
Het is een fascinerende ervaring om zo met je eigen schip door de leegte te varen. Af en toe komen we schepen tegen die onze koers benaderen of kruisen.
En dan, we vermoedden al dat het ons kon overkomen, is er plotseling zeemist. Mist en wind een rare gewaarwording.
Een dikke deken valt over ons heen en we zien niets meer.
Dat bleef tot in de ochtend.
De radar en de electronische scheepsmelder( AIS) helpen ons om door de mist te kijken. Vooral de radar blijkt een geweldig hulpmiddel en al doende leren we ook hoe alle knopjes werken.
Het lukt steeds beter om de afstand tot de ons tegemoetkomende schepen, die ons te dicht dreigen te naderen, in te schatten.
De natte kou en de psychologische druk waren lastiger te hanteren. Extra warmte-kleding en fleece-dekentjes waren nauwelijks voldoende om warm te blijven en daar werden we wel wat katterig van.
Het slaapgebrek konden we goed compenseren doordat we een wacht-schema hadden waarbij we om de twee uur een uur de uitkijk hadden.
De volgende dag , zondag, was zo mogelijk een nog mooiere dag, een lekker windje uit het oosten en een ons verwarmend zonnetje uit het zuiden recht in de kuip.
We beginnen ons steeds beter te voelen en genieten van de wijdse zee, de lucht en de vogels die ons begeleiden. We zien Noordse stormvogels en een Jan van Gent.
De tweede nacht is veel minder koud en we voelen ons goed. Wel worden we weer door mist omhuld , maar op een totaal andere manier.
Tegen de ochtend doemen donkere wolken op, laag over de zee, die volkomen glad is geworden (de wind is gaan liggen en de motor bromt er weer vrolijk op los). Het lijkt wel of we door een vaag heuvellandschap varen met een spookachtige sfeer. Het licht van de zon dat gedurende de nacht ook in het noorden zichtbaar bleef vormde de achtergrond voor dit schouwspel. We zijn stil en onder de indruk totdat we wederom omhuld worden door de mist. Het is allemaal van een betoverende schoonheid .
Visserschepen gaan we uit de weg zodra we ze op de radar hebben gezien.
De zon komt op in velerlei kleuren , de zee is nog steeds glad.
In de ochtend van maandag zien we land, Noorwegen !
De aanloop wordt Mandal ,een plaatsje aan de zuidkust .
De dieptemeter en de plotter helpen ons langs de ondieptes naar het dorpje dat iets verder landinwaarts aan de rivier ligt.
12.30 uur meren we af aan de kade, 51 uren gevaren over een afstand van 315 mijl.
We zijn wat high en betreden Noorse bodem alsof we voor het eerst voet aan land zetten in een onbekend land.
Na enkele verbaasde Noorse voorbijgangers omhelsd en gekust te hebben, verkennen we het dorp en eten we een lekker zelfgemaakt potje met verse vis.
Daarna slapen we , al vroeg op bed, als 3 schaapjes op een bootje aan de wal.