Regelmatig hadden we het idee ergens in Zuid Frankrijk of Portugal te zijn. Vanuit Visby op Gotland reden we met een huurauto naar Fårö, het grote eiland ten noorden van Gotland. Farö is een schapeneiland, een Zweed legde ons uit dat een 'far' een schaap is en dat 'ör' eiland betekent. De schapen hebben een grof grijs krullend vacht, waarbij de kleur grijs varieert van donker, haast zwart grijs tot licht grijs. We zagen ze lopen in een heel wisselend landschap, glooiend, met verspreid staande loof- en naaldboom-groepen en vele jeneverbes-bomen die imponeren door hun compacte eivormige structuur. Dicht begroeide gedeeltes wisselen af met grote open stukken. Een paar verdwaalde pijnbomen in het landschap, helder blauw water, een langgerekt zandstrand onderbroken met rotspartijen. Met het warme zonnetje erbij was dit niet direct wat wij verwachtten op deze breedtegraad. Overal zien we wilde bloemen in een rijke diversiteit. Vele soorten die we niet kennen en zelfs in deze maand nog een aantal orchideeën. De rotsige bodem is bedekt met hele velden roze Sedum die kleurig afsteken tegen de bruine ondergrond en het groen van de andere bodembedekkers. Langs de kust aan de westkant van het eiland vonden we in de kale grond tussen de verspreid staande lage sparren donkerrode orchideeën. Tussen de rotsen bij de zee zagen we helder geel bloeiende Melilotus of iets wat er op lijkt. Het lijkt of de natuur de haar kort toebedeelde zon met extra gretigheid in zich heeft opgenomen en haar kleuren lijken het zonlicht weer uit te stralen. De rotsen bij de zee hebben de meest grillige vormen en staan bekend als Rauka's. Sommige lijken op mensenfiguren en hebben daarom namen gekregen. De zee heeft de zachte kalksteen opgelost en de delen met een hardere substantie dan kalksteen laten staan. Het grootse deel van het eiland bestaat uit een meerlagig sedimentplateau dat enigermate scheef afloopt naar het westen. Vroeger was het de zeebodem, nu is het één van de mooiste eilanden voor de kust van Zweden. Ingmar Bergman, de eigenzinnige en beroemde filmregisseur van vele Zweedse praatfilms, had er zijn thuis gevonden en woonde daar tot zijn dood, 2 jaar geleden.
Gotland is al schitterend maar de ruigte van de natuur op Farö bekoorde ons nog meer. We probeerden ons voor te stellen hoe het hier in de winter of in het voorjaar zou zijn. Behalve boeren, een paar kunstenaars, enkele vaste bewoners, schapen en paarden, woont er dan niemand. Misschien is dat nog wel eens te proberen, een maand retraite in een huisje op Farö in de winter. Zelf je brood bakken, hout hakken voor de kachel, sneeuw ruimen en lezen, heel veel lezen.
Over brood gesproken. De Zweden zijn dol op zoet en doen overal suiker in, dus ook in het brood. Het heet dan wel geen suiker maar siroop (sirap) en zoet is het. Ik vind het niet te eten en vraag daarom steeds naar ongezoet brood, maar tevergeefs.
Inmiddels hebben we Gotland verlaten. Wederom een prachtige zeiltocht over ruim water naar Oskarshamn. De namiddag had nog een venijnig staartje met dikke buien met onweer, die we over ons heen kregen. Eigenwijs als ik ben verzuimde ik mijn zeilpak aan te trekken en was binnen een kwartier doorweekt tot op mijn onderbroek. Het voelde niet koud aan en het warme gesop in mijn schoenen was niet eens onaangenaam. De schoenen zijn nu, een dag later, nog niet droog, ondanks allerlei slimme droogtrucs, zoals deppen met keukenpapier en ophangen in de droogkast met de verwarming aan. Mijn oude rode bootschoenen doen nu nu dienst als vervanging, al zijn de zolen wel wat glad.
We zullen de eigenaar van de Huttingwerf verwittigen dat drie van zijn 'kinderen' elkaar ontmoetten in Kalmar, een 50 voeter, een 45 voeter en een 40 voeter. Een feest voor de toeschouwer op de wal en een feest voor ons. De zeiltocht van Oskarshamn naar Kalmar verliep voorspoedig. De gestadige motregen werd opgeleukt met forse buien. Het grootzeil, tot op de draad doorweekt, hebben we maar niet met de huik toegedekt.
20 juli.
Vanochtend schijnt het zonnetje weer. Tijd om te ontbijten en Kalmar te gaan verkennen. De 45 voeter is vertrokken, grote zus en kleine zus blijven een dag liggen om bij te komen en de stad te verkennen. Er komt harde wind misschien moeten we nog een dagje blijven liggen. Geen straf we liggen mooi beschut en de haven is van alle gemakken voorzien.
21 juli.
Grote zus is vanochtend vertrokken en op weg naar Stockholm, nog bijna 400 kilometer te gaan. Wij blijven achter. Een extra dagje Kalmar om de was te doen, boodschappen te doen en de post af te handelen. Nienke doet de was. Vanavond schone lakens. Lekker.
Op naar de volgende etappe.
bij de foto's
5 maal Farö
Nienke loopt een labyrinth( oud of niet oud?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten