kurk en nog zo wat

Over het verwijderen van een kurk uit de fles en nog zo wat.

Ruim een week zijn we nu onderweg.
Wat is het lastig om je los te maken van datgene wat er al was.
Het beleven van het hier en nu wordt vertroebeld door alles wat je vasthoudt van wat voorbij is en door onze bezorgdheid voor wat er kan komen.
Het is moeilijk om steeds weer afscheid te nemen van een mooie plek waar we geankerd hebben of waar we een gezellige avond met vrienden hebben gehad.
Het lot van de varensgezel is om aan te komen en weer te vertrekken.
Toch helpt het om gewoon te weer te varen. Het varen brengt ons weer in het moment en confronteert ons met wat we willen, onderweg zijn en onszelf en de natuur ontmoeten.
Het leven lijkt ook langzamer te gaan, eindelijk is er meer rust.
Zelfs iets banaals en routinematigs als jezelf wassen en scheren krijgt door het hebben van de tijd een nieuwe betekenis.
Het verwijderen van een afgebroken stuk kurk uit de halfvolle whisky-fles wordt een project dat met liefde en zorgzame aandacht wordt uitgevoerd.
Men neme daarvoor een instrument ( zie foto).
Ooit kocht ik het ding op de HISWA, in mijn voortdurende drang om voldoende gereedschap te hebben ( ik ben van huis uit helemaal niet handig en denk dat als je maar het juiste gereedschap hebt het technisch probleem meestal op te lossen is).
Toen ik het voor het eerst zag dacht ik dat het een instrument was voor een medische toepassing.
Een KNO arts of een Gynecoloog zouden er misschien wel wat mee kunnen.
De verkoper van de stand legde me uit dat het ding door monteurs wordt gebruikt voor het opvissen van een moertje of een schroefje dat ze tijdens het werk ontglipt is en op een moeilijk bereikbare plek is terecht gekomen.
Omdat het ding maar € 2.50 kostte kon ik de verleiding om het te kopen niet weerstaan.
Mijn onhandigheid kennende leek met dit heel handig. Het ding ligt voor het grijpen naast onze kooi , omdat het nergens verder in een laatje past.
En jawel daar kwam het ding zowaar van pas.
Met wat gefriemel was de afgebroken kurk uit de whisky-fles , uit de diepte op gedregd. Na deze succesvolle bevalling hebben we ,'volledig' onder de indruk van mijn handigheid, de whisky gezeefd en nog een glaasje gedronken.
Vandaag en morgen liggen we nog in Medemblik, waar we ons gaan verdiepen in de Noorse zeekaarten, die zo gedetailleerd zijn dat we bij voorbaat al angstig worden hoe we in godsnaam tussen al die rotsen door moeten varen. In de praktijk schijnt het mee te vallen, maar opletten wordt het zeker.
Rotsen hebben één voordeel, ze wandelen niet weg zoals zandbanken dat wel doen.
Veel van de Noorse kaarten stammen nog uit het begin van de 20 e eeuw en zijn in al die jaren nooit veranderd, behalve dat ze een moderner jasje( kleuren) hebben gekregen.
De combinatie van goed gebruik maken van onze ogen, de marifoon, kaart, plotter en het gedrag van andere schepen die het gebied kennen, zal ons hopelijk de goede weg wijzen.
Over de plotter zal ik in een later verslag nog wel wat vertellen.
Rob